یکی از بهانه هایی که برای آزار و اذیّت بهاییان ایران بکار گرفته می شود، این افسانه است که بهاییان ایران دردوران پهلوی ازامتیازات مخصوص برخورداربودند، و هیچ به دلیل بهایی بودن مورد آزارنبوده اند، وبه رژیم پهلوی بستگی پر منفعت داشته اند. شکّی نیست که میزان آزار بهاییان در دوره هایی از عصر پهلوی به شدت دوران جمهوری اسلامی نبوده است، امّا این تحریف کامل تاریخ است که تمام آن دوران راازهر جهت زمان رفاه و آرامش بهاییان بدانیم. در همان عصر پهلوی هم در مقاطعی اززمان، بهاییان از بعضی مشاغل دولتی اخراج می شدند، حتی--اگرچه به ندرت--از تحصیلات عالی باز می ماندند (تعجّب می کنید؟ من یک نمونه اش را شاهد بوده ام و سرفرصت برایتان ازآن خواهم گفت). مورد تهمت قرار می گرفتند و صدایشان بجایی نمی رسید. خانه هایشان غارت می شد و فریاد رسی نداشتند. حتّی به قتل می رسیدند و قاتلشان بی مجازات،راحت و آزاد می گشت. مورد دکتر برجیس را نشنیده اید؟ امّا البته در مجموع آزار بهاییان در عصر پهلوی به اندازه دوران جمهوری اسلامی نبود. مثالش زندگی اخترو طاهره خودمان که در آن دوران امکان تحصیل دانشگاهی یافتند، و در این دوران کشته شدند! امّا تصویری که جمهوری اسلامی و ردیّه نویس های حقوق بگیرش در این باره ساخته اند، غیر واقعی، و سخت مخدوش است. من ازآن چه بود، به تدریج خواهم نوشت؛ هم برای ثبت در تاریخ، هم برای آگاهی آن ها که این بلاگ را می خوانند، و هم برای این که نشان دهم این افسانه فقط جهت توجیه آزار بهاییان در جمهوری اسلامی بافته و پرداخته شده است.
برای شروع، امروزسند جالبی را ارائه می دهم. این سند را اسکن کرده ام وضمیمه این یادداشت می کنم. یکی از کسانی که در دوران پهلوی علیه بهاییان کتاب نوشت، نشریه ادواری چاپ کرد، توسط علما بر صدر نشانیده ، و خاطرش عزیز داشته شد، عبدالحسین آیتی بود. کتاب ردیه اوعلیه بهاییان کشف الحیل نام داشت. این کتاب از منابع مطالعاتی کنفرانس "مطالعات بهایی" بود که جمهوری اسلامی پارسال ترتیب داد.
خبرش را اینجا ببینید
اگر خوب دقت کنید، حتی نام این کتاب راکه در تصویر روی میز است، می بینید. حالا ببینیم درصفحه اول این کتاب که سراسرپر است از افتراء و تهمت علیه بهاییان و توهین به مقدّسات ایشان، نویسنده چطور توسط رضا شاه تشویق شده است:
این ها را می خوانند، و می دانند و بازبهاییان راوابسته به دربار پهلوی می نمایانند!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر